Samoocena stanowi przedmiot zainteresowania badaczy od ponad stu lat. Przez ten czas zyskała pozycję jednej z ważniejszych dyspozycji, która jest istotnym regulatorem zachowania jednostki. Liczne metaanalizy i przeglądy badań pokazują bowiem, że samoocena wyznacza zachowania oraz stanowi predyktor przystosowania i satysfakcji w wielu różnych dziedzinach funkcjonowania od życia zawodowego po relacje z innymi ludźmi Autorka w zaproponowanej publikacji przeprowadziła trzy badania. Pierwsze z nich miało dostarczyć dodatkowych wskazówek dotyczących sposobu reagowania na dostarczoną pomoc przez osoby o różnym poziomie samooceny w warunkach, gdy dostarcza jej niepodobny bądź podobny do biorcy dawca (gdy pomoc może stanowić zagrożenie dla samooceny). Okazuje się bowiem, że wsparcie może nieść ze sobą dwie informacje pozytywną, wskazującą na troskę i opiekuńczość, oraz negatywną, uwypuklającą niższość i zależność jednostki wobec dawcy pomocy. Uwypuklenie słabości i niedostatków biorcy pomocy jest bardziej prawdopodobne wtedy, kiedy wsparcie pochodzi od kogoś podobnego. Drugie i trzecie badanie stanowiło próbę ustalenia, jakie są warunki i mechanizmy, za pośrednictwem których bezpośrednio dostarczana pomoc wpływa na samoocenę. W eksperymentach jako przykład pomocy wykorzystano wsparcie instrumentalne, czyli konkretną wskazówkę, wspomagającą rozwiązanie zadania. Wybór ten podyktowany był dążeniem do uzyskania takiego rodzaju oddziaływania społecznego, które zostanie jednoznacznie zinterpretowane przez wszystkie osoby. Choć zawęziło to w pewnym stopniu możliwość uogólnienia wyników, pozwoliło jednocześnie zobaczyć reakcje osób na taki rodzaj pomocy w szerszej perspektywie. Przeprowadzone badania pozwoliły zatem na określenie wzajemnych relacji między społecznymi a intrapsychicznymi uwarunkowaniami samooceny na przykładzie otrzymanego wsparcia społecznego jako czynnika społecznego oraz poczucia zdolności do działania i radzenia sobie jako czynnika intrapsychicznego. Nie miały one na celu wskazania, które ze źródeł są ważniejsze, ale raczej wyjaśnienie, w jaki sposób mogą one łącznie oddziaływać na poziom samooceny jednostki.[opis Tania książka.pl]

W publikacji zajęto się procesem resocjalizacji realizowanym w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych typu wychowawczo-resocjalizacyjnego.

W monografii wyodrębniono trzy części poświęcone wybranym zagadnieniom terapii interdyscyplinarnej, które odnoszą się do holistycznego i wielokierunkowego wsparcia dziecka. Pierwsza, zatytułowana Podstawy terapii interdyscyplinarnej, opisuje fundamenty tego rodzaju terapii, na którą składają się terapie: pedagogiczna, psychopedagogiczna oraz medyczna – neurologiczna i psychiatryczna. Część druga, Terapia funkcji podstawowych. Wybrane problemy, porusza kwestie dotyczące wieloaspektowego wsparcia i stymulacji funkcji podstawowych. Część trzecia, Terapia zaburzeń rozwojowych. Wybrane zagadnienia, przedstawia działania terapeutyczne zorientowane na pomoc dziecku o zróżnicowanych potrzebach i możliwościach rozwojowo-poznawczych.

Książka stanowi studium teoretyczno-empiryczne na temat tożsamości nieletnich i ich motywacji do zmiany osadzonej w rzeczywistości przebywania w placówce resocjalizacyjnej. Autor omawia temat wielopłaszczyznowo, uwzględniając opis dużego projektu badawczego, zrealizowanego z wykorzystaniem wielu narzędzi, w tym własnego autorstwa. Publikacja jest przykładem kompleksowego myślenia o zagadnieniu charakterystycznym dla podejścia holistycznego, ujmującego kontekst zarówno filozoficzny, społeczno-kulturowy, jak i psychologiczny dociekań naukowych w obszarze pedagogicznym.

Niniejsza książka ma za zadanie ukazanie zarówno współczesnego dorobku polskiej i zagranicznej refleksji resocjalizacyjnej, wkomponowanej w przestrzeń pedagogiki resocjalizacyjnej, jak i ukazanie na tym tle zaniechań, zaniedbań i niedoskonałości naszego rodzimego systemu resocjalizacji instytucjonalnej i pozainstytucjonalnej.